حضور پررنگ اعراب در فوتبال جهان
شاید اگر سالها پیش کسی از حضور مالکان متمول عربی در تیمهای بزرگ فوتبال دنیا همچون آرسنال، منچسترسیتی و… سخن میگفت؛ ادعا میکرد روزی قطر در همسایگی خودمان قرار است میزبان بزرگترین فستیوال فوتبالی دنیا یعنی جام جهانی شود و عربستان نیز میزبانی این مسابقات در سال 2034 را رزرو کرده است، با خنده حضار همراه میشد.
حالا اما پس از مدتی کوتاه، رویاهای بزرگ کشورهای عربی از جمله قطر و عربستان در حال تیک خوردن است؛ آنها سوار بر شانههای فوتبال و نشسته بر صندلیهای این سفینه، کشور خود را به دنیا معرفی میکنند و قابلیتهایشان را به رخ میکشند.
عربستان؛ نامی تکراری در رویدادهای ورزشی جهان
حقیقتاً این روزها نیاز نیست حتماً خوره ورزش باشید و صبح تا شب اخبار ورزشی را بالا و پایین کنید تا به نام عربستان در حوزههای ورزشی برسید؛ کافی است یک بار اتفاقی یک کانال خبری یا خبرگزاری را نگاه کنید تا در بین خبرهای اصلی، خبری هم از میزبانیهای مختلف این کشور در میادین معتبر ورزشی ببینید.
از میزبانی مسابقاتی مانند لیگ قهرمانان آسیا، سوپرکاپ فوتبال کشورهای اروپایی مانند ایتالیا و بازیهای کشورهای اسلامی، تا برگزاری تورنمنتهای اختصاصی تنیس مانند جام 6 پادشاه و گل سرسبد این میزبانیها یعنی جام جهانی 2034.
به اینها حضور بازیکنان بزرگی مانند رونالدو، بنزما و… در لیگ فوتبال این کشور را هم اضافه کنید تا مشخص شود چگونه مدیران ورزشی عربستان در حال پاشیدن گرد حقیقت به رویای بزرگشان هستند تا با سوار شدن بر بالن ورزش، هم توریسم ورزشی را ارتقا دهند و هم یک برند ماندگار ملی بسازند.
در حالی که فوتبال ایران در خم یک ورزشگاه مانده است
درست در شرایطی که فوتبال ایران در خم یک ورزشگاه استاندارد برای میزبانی از بازیهای آسیایی مانده و بازیکنان استقلال و پرسپولیس بین آزادی و قلعهحسنخان در رفتوآمد هستند، وقتی زمزمه برگزاری دربی پایتخت در شیراز یا حتی یک کشور خارجی شنیده میشود(!)، وقتی خیلی از ورزشها حتی یک سالن استاندارد هم ندارند و همچنان درد بزرگمان تهیه نورافکن برای استادیوم یا تعمیر سرویسهای بهداشتی است، عربستان بار دیگر با حضور ستارهها در حال برگزاری جام تنیس 6 پادشاه است.
مسابقاتی با حضور ستارههای مختلف تنیس از جمله آلکاراس، سینر و… و جایزهای 6 میلیون یورویی که بیشتر از همه رویدادهای تنیس دنیاست.
از جام جهانی تا برندسازی ملی با قدرت ورزش
هرچند این مسابقه در مقابل میزبانی از جام جهانی، اتفاق خاصی محسوب نمیشود اما کیست که نداند این رویدادهای ورزشی، حضور ستارههای تراز اول دنیا و اسپانسرهای آنها در کشورهایی مانند عربستان و نهایتاً چرخش دوربینهای جهان به سمت این کشور، چگونه میتواند باعث پیشرفت در حوزههای توریستی، ورزشی و تعامل جهانی شود؟
وقتی رویا با برنامهریزی معنا پیدا میکند
شاید خیلیها گارد بگیرند، گروهی باور نداشته باشند و گروهی همه چیز را حاصل جوشش سکوهای نفتی کشورهای حاشیه خلیج فارس بدانند و ناشی از دلارهای بادآورده، اما نکته مهم اینجاست که آنها سالهاست با یک چشمانداز روشن در حال ارتقای سطوح مدیریتی و اقتصادی کشورشان هستند.
و چه زمینی بهتر از زمین ورزش؟
حوزهای که بعد از بانکداری و بیمه، سومین صنعت پولساز دنیا محسوب میشود و حالا به مدد چنین کشورهایی، در مسیر تازهای قرار گرفته است.
کسانی که مستند «منچسترسیتی؛ همه یا هیچ» را دیدهاند، حتماً در کنار نقش پپ گواردیولا، رفتار و گفتار حرفهای خلدون مبارک مدیرعامل باشگاه هم آنها را غافلگیر کرده است. او نه صرفاً یک عابربانک و شیخ دست به جیب، بلکه شخصیتی باهوش، مسلط، آشنا به فضای کسب و کار اروپا و دارای چشمانداز تصویر میشود. به همین دلیل خلاصه کردن همه چیز در ثروت و نفت و گاز، به خطا رفتن است.
آنها برای این کار، مدیران بینالمللی هم تربیت کردهاند. خروجی همین تربیت درست مدیران، مصرف درست منابع مالی و ریل گذاری اصولی، همین می شود که قطر میزبان جام جهانی 2022 بود و قهرمان جام ملت های آسیا شد. یا کمی آن سو تر، عربستان بعد از حضور بازیکنان تراز اول دنیا و حضور در رسانه ها، کم کم میزبانی مسابقات مختلف را برعهده گرفت، رقابت هایی مانند تنیس را برای خود به صورت اختصاصی برگزار کرد و حالا قدم به قدم آماده یک میزبانی رویایی از جام جهانی 2034 می شود.
حالا همین را مقایسه کنید با وضعیتی که در ورزش و فوتبال ایران جاری است؛ فوتبال ایران درست در ضعیف ترین روزهای خود، حتی به اندازه انگشتان یک دست هم ورزشگاه استاندارد ندارد و تیم های بزرگش خانه به دوش و آواره این شهر و آن شهر هستند. وضعیتی که خروجی آن شرایط بد لیگ، فقدان استعدادهای نوظهور و وضعیت نامناسب تیم ملی در آستانه جام جهانی است که دقیقا معلول همین مدیریت ضعیف، نبود برنامه ریزی اصولی و هدررفت سرمایه های مادی و فسادی است که سراپای فوتبال ایران را گرفته.
اتفاقی که نشان می دهد ورزش ایران و در راس آن فوتبال، چگونه فرسنگ ها با ورزش دنیا و حتی کشورهای آسیایی فاصله دارد و درست در روزهایی که کشوری مانند عربستان به دنبال میزبانی از بازی های کشورهای اسلامی است و قرار است جام جهانی 2034 را برگزار کند، ورزش ایران اندر خم یک کوچه مانده است.
این مطلب در واحد مجله علمی آموزشی جاوید به رشته تحریر در آمده و شامل قانون کپی رایت
میباشد استفاده از این مطلب چه به صورت رونوشت یا استفاده جزئی و یا موردی فقط با ذکر منبع مجاز میباشد.
